مختصری از آنچه لازم است در مورد زبان قرآن بدانیم:

بسم الله الرحمن الرحیم

مطلب زیر بخشی از مطلب نگاشته شده در مورد زبان عربی در سایت ویکی پدیا،دانشنامه آزاد است که فکر می کنم خواندنش خالی از لطف نخواهد بود:

زبان عَرَبی (به عربی: اللغة العربیة)، یکی از پرگویشورترین زبان‌های جهان و یکی از شش زبان رسمی سازمان ملل متحد است.این زبان امروز دارای لهجه‌ها و گویش‌های گوناگونی است و زبان عربی مدرن استاندارد به عنوان زبان رسمی نوشتار در همه کشورهای عرب پذیرفته شده است. افزون بر جهان عرب، این زبان در کشورهای چاد،اریتره نیز از میزانی از رسمیت برخوردار است.
زبان عربی،زبان قرآن و بسیاری از نخستین نوشته های مسلمانان است و آثار علمی،ادبی و دینی فراوانی به این زبان نوشته می شد.تاثیر عربی بر زبان های دیگر جهان اسلام مانند اردو،و زبان های گوناگون خانواده ترکی چشمگیر است.
شمار کسانی که عربی را همچون زبان مادری به کار می برند از ۱۷۴ تا ۴۴۲ میلیون تن گفته شده است.عربی زبان رسمی ۲۵ کشور است

---

کاربری(صرف)فعل در این زبان به دو زمان گذشته(ماضی) و حال (مضارع) است که با کمک صیغه مضارع صیغه های آینده (مستقبل) هم ساخته می شود؛و هرکدام از این دسته ها چهارده صیغه است.زبان عربی به دلیل قالب ها و حالات صرفی و نحوی و داشتن مذکر و مؤنث و سایر قواعد دستوری یکی از سخت ترین زبان های دنیا به ویژه برای سخن گفتن است.
این زبان را لغة الضاد نیز می نامند،زیرا تنها زبانی است که دارای ضاد(ض) می باشد و ضاد که حرفی است که سخت ترین شیوه کاربرد را دارد؛به جز زبان آلبانیایی که پس از پذیرش اسلام و ورود زبان عربی،حرف ضاد وارد آن شد.
چارچوب جغرافیایی را که گویشوران زبان عربی در آن بیشینه اند را جهان عرب می نامند که شامل بیش از ۲۰ کشور می شود که از خاورمیانه آغاز شده و تا شمال باختری آفریقای ادامه می یابد.
زبان عربی شمار فراوانی از گویش ها و لهجه های گوناگون را در بر می گیرد که به طور کلی به سه بخش تقسیم می شود:
- عربی کلاسیک یا قرآنی (به عربی:اللغة العربیة الفصحی)
- عربی استاندارد یا شیوا و یا کتابی
- عربی گفتاری یا دارجة (به عربی:اللهجة العامیة)
در کشورهای عربی لهجه استاندارد برای آموزش در آموزشگاه ها و نوشتن کتاب و روزنامه به کار برده می شود.
اما هر بخشی از جهان عرب،گویش محلی ویژه خود را دارد که گاه تفاوت های میان آنها به اندازه ای است که عرب ها مجبور به سخنوری به عربی کتابی و یا انگلیسی و یا زبان واسط دیگری باهم می شوند.دلیل شمار فراوان گویش ها و لهجه ها در زبان عربی را تاثیر زبان های پیشین موجود در آن بخش ها پیش از چیرگی زبان عربی بر آن منطقه ها دانسته اند.در حالت کلی عربی گفتاری را به دو بخش خاورمیانه ای و باختری تقسیم می کنند اما به طور دقیق تر عربی دارای ۴ گویش زیر است که هرکدام خود دارای لهجه های فراوانی است.
- لهجه مصری
- لهجه مغربی (شامل لهجه های : مراکشی،تونسی،الجزایری و...)
- لهجه خاوری (شامل لهجه های :لبنانی،فلسطینی،و عرب زبانان غرب کشور اردن)
- لهجه عراقی و یا خلیجی (شامل لهجه های:عراقی،کویتی،شرق سوریه،ساحل خلیج فارس از عراق تا کشور عمان و سواحل جنوبی و جنوب غرب ایران،اهواز و در آبادان و شادگان)
از این میان عربی مصری به عنوان گویش گفتاری زبان مشترک میان همه عرب زبانان به کار می رود ؛ و دلیل آن وجود انبوه فیلم ها و برنامه های تلویزیونی و رادیویی و منابع عربی به این گویش است.
تفاوت لهجه ها در گویش های روزانه زبان عربی در واژگان،دستور زبان و شیوه آوایش واژه ها به چشم می خورد.
بیشترین تفاوت ها بین گویش های غرب و شرق کشورهای عرب زبان وجود دارد؛برای نمونه (کویتی و مراکشی)
در تفاوت های مربوط به چگونگی آوایِش می‌توان به چگونگی آوایِش حرف /ق/ اشاره نمود که در لهجه بادیه‌نشینان و عراقی‌ها /گ/، در لهجه مصری و سوریه /ء/ و در لهجه فلسطینی /ک/ تلفظ می‌شود. یا چگونگی تلفظ /ج/ که در لهجه مصری /گ/ آوایِش می‌شود مانند الجمهوریة => الگمهوریة و در لهجه لبنانی و لهجه بعضی از عرب های خوزستان ایران  به ویژه برخی از قبیله‌های «سواری، حیدری» این حرف نزدیک به /ژ/ آوایِش می‌گردد.
زبان عربی بر بسیاری از زبان‌های جهان تأثیر گذاشته‌است، این تأثیر بیشتر بر زبان‌هایی بوده‌است که زمانی در چارچوب قلمروی سرزمین‌گشایی‌های عرب‌ها(اسلام) بکار برده می‌شده‌اند، زبان‌های اردو،فارسی و ترکی  برخی از واژگان امروزی خود را از زبان عربی گرفته‌اند. زبان‌های امروزی اروپا شماری از واژه‌های علمی و فلسفی خود را از عربی گرفته‌اند؛ برای نمونه، واژه algebra برگرفته از واژه «الجبر» عربی است. این زبان بر دستور زبان و واژگان زبان های اسپانیایی  و پرتغالی هم تاثیر نهاده است،زبان های مالتی و هندی هم واژه‌های بسیاری از عربی دارند، هندی افزون بر واژگان، چندین حرف ویژه عربی را نیز به کار می‌برد.