دانلود کتاب معانی الآثار برای آندروید:
امام طحاوی، مؤلف کتاب عقیده طحاوی یکی از علمای بزرگوار اهل سنت و جماعت هستند، و ایشان بیشتر با کتاب ارزشمند و مشهور "عقیده طحاوی" شهرت دارند، که این کتاب یکی از بهترین کتابهای عقیدتی اهل سنت است که توسط علمای زیادی از قدیم و جدید شرح داده شده است و بهترین شرح آنهم مربوط است به شرح ابی العز حنفی رحمه الله که هم مولف و هم شارح آن از علمای حنفی هستند و این کتاب جزو بهترین کتاب عقیدتی در بین تمام مذاهب اهل سنت است، و حتی تمامی مذاهب شافعی و حنبلی و مالکی آنرا قبول کرده اند.
- اما مختصری در باره امام طحاوی حنفی رحمه الله:
او امام ابوجعفر احمد بن محمد بن سلامت بن سلمه بن عبدالملک ازدی حَجری مصری طحاوی است. طحاوی منسوب به «طحاء» روستایی از روستاهای صعید مصر میباشد.
ازد، از بزرگترین قبایل عرب و مشهورترین آنها از لحاظ گروه و طولانی ترین آنها از لحاظ شاخه میباشد. ازد از قبایل قحطانی میباشد. حَجری، طایفهای از طوایف ازد است. که منصوب به حجر بن جزیله بن لَخم است. به آنان حجرالازد میگویند تا از حَجررُعین جدا و مشخص شوند.
امام طحاوی بنا به روایت شاگردش، ابن یونس در سال ۲۳۹ هجری قمری متولد شد. اکثر کسانی که شرح حالش را نوشتهاند، چنین آوردهاند، که درست همین است.
همه آنان جز ابن ندیم اتفاق نظر دارند که وفاتش سال ۳۲۱ هجری قمری بوده، اما به نظر ابن ندیم، تاریخ وفاتش، سال ۳۲۲ هجری قمری میباشد.
طحاوی در خانه‌ی علم و فضل بزرگ شد. پدرش از دانشمندان شعر و روایت بود. مادرش از زمره‌ی اصحاب شافعی به حساب میآید که در مجلس ایشان حضور داشتهاند. داییاش ؛ امام مزنی فقیهترین شاگرد امام شافعی و ناشر علم وی میباشد.
امام طحاوی معاصر ائمه و حافظین حدیث از صاحبان کتابهای ششگانه حدیثی و کسانی که در طبقه‌ی آنان بودهاند، بود و با برخی از آنان در روایتهایشان مشارکت داشته است.
او فرهنگ نخستش را از خانواده‌ی علمیاش گرفته، سپس به حلقههای علم که در مسجد عمرو بن عاص برپا میشد، روی آورد. قرآن را نزد ابوزکریا یحیی بن محمد بن عمروس حفظ نمود؛ کسی که دربارهاش گفته اند: در مسجد جامع هیچ ستونی وجود ندارد مگر آنکه او قرآن را نزد آن ختم نموده است.
امام طحاوی نزد داییاش یعنی مُزَّنی علم فقه آموخته و قسمتهایی از «مختصر مزنی» که از علم شافعی و مفهوم گفتهاش گرفته، از وی شنیده است. مزنی اولین کسی بوده که طحاوی از وی فقه آموخته است. امام طحاوی، از مزنی حدیث شنیده و آن را نوشته و روایتها و نقلهایش از شافعی به سال ۲۵۲ هجری قمری شنیده است. طحاوی به خدمت اکثر کسانی که هم کیش مزنی بودهاند، رسیده و از اکثرشان، روایت نموده است، بعدها صحاوی تابع فقه امام ابوحنیفه می شود.
وقتی طحاوی به سن بیست سالگی رسید، مذهبش را تغییر داد و به مذهب امام ابوحنیفه گروید.
تغییر مذهب ابوجعفر طحاوی، کاری عجیب و غریب نبود، چون دانشمندان زیادی چه پیش از وی و چه در عصر وی، تغییر مذهب دادهاند و هیچ یک از دانشمندان زمانشان بر آنان اعتراض نگرفته و آنان را از این کار نهی نکردهاند.
اکثر اصحاب امام شافعی از اهل مصر جزو پیروان امام مالک بوده، و بعضی از آنان استاد طحاوی بودهاند؛ چون این کارشان از روی تعصب یا تقلید یا همچشمی نبوده بلکه تنها از روی دلیل و آگاهی و بصیرت بوده است.
امام طحاوی فرصت بودنش در شام را که در فاصله سالهای ۲۶۸ تا ۲۶۹ هجری قمری بود، غنیمت شمرد و در اثنای این سالها به غزه و عسقلان و طبریه و بیت المقدس و دمشق رفت و از بزرگان و دانشمندان کسب علم نمود و از آنان استفاده نمود و نزد قاضی ابوخازم فقه آموخت. او فقه عراق را از طریق عیسی بن ابان، از محمد بن حسن، از ابوحنیفه، و از طریق بکر بن عمّی، از محمد بن سَماعه، از محمد بن حسن، از ابوحنیفه کسب کرد.
- اساتید طحاوی
امام طحاوی از بسیاری از دانشمندان بزرگ کسب علم نموده؛ از جمله:
۱- امام علامه اسماعیل بن یحیی بن اسماعیل مزنی شافعی مذهب (وفات ۲۶۴هـ. ق).
۲- امام قاضی احمد بن ابی عمران بغدادی (وفات ۲۸۰هـ. ق).
۳- فقیه و علامه قاضی ابوخازم عبدالحمید بن عبدالعزیز بغدادی (وفات ۲۹۲هـ. ق).
۴- قاضی بزرگ ابوبکره بکّار بن قُتیبه (وفات ۲۷۰هـ. ق).
۵- قاضی علامه ابوعبید بن حسن بن حَربَوَیه (وفات ۳۱۹هـ. ق).
۶- امام و حافظ ابوعبدالرحمن احمد بن شعیب نسائی (وفات ۳۰۳هـ. ق).
۷- امام و حافظ یونس بن عبدالأعلی مصری (وفات ۲۶۴هـ. ق).
۸- امام ربیع بن سلیمان مرادی، رفیق امام شافعی (وفات ۲۷۰هـ. ق).
۹- شیخ و امام ابوزُرعه عبدالرحمن بن عمرو دمشقی (وفات ۲۸۱هـ. ق).
۱۰- امام و حافظ شیخ الحرم علی بن عبدالعزیز بغوی (وفات ۲۸۰هـ. ق).
۱۱- امام محمد بن عبدالله بن عبدالحکم دانشمند دیار مصر (وفات ۲۶۸هـ. ق).
۱۲- امام و حافظ ابوبکر بن ابی داود سیستانی (وفات ۳۱۶هـ. ق).
۱۳- امام ابوبِشر محمد بن سعید دولابی (وفات ۳۱۰هـ. ق).
۱۴- امام و حافظ ابوامیه طَرسُوسی (وفات ۲۷۳هـ. ق).
و علمای زیاد دیگر.
- شاگردان طحاوی
تعداد زیادی از علماء به سوی طحاوی سفر کردهاند تا از محضر وی کسب علم کنند. در میان آنان تعداد زیادی از حافظان مشهور بودهاند که از طحاوی شنیده و از علمش بهره برده و علوم دینی را از وی برای دیگران نقل کردهاند.
برخی از این دانشمندان عبارتند از:
۱- حافظ ابوالفرَج احمد بن قاسم بن خَشّاب (وفات ۳۶۴هـ. ق).
۲- امام و فقیه ابوبکر احمد بن منصور دامغانی.
۳- امام و حافظ ابوالقاسم سلیمان بن احمد طَبرانی (وفات ۳۶۰هـ. ق).
۴- امام و ناقد ابواحمد عبدالله بن عَدِی (وفات ۳۶۵هـ. ق).
۵- امام و حافظ ابوسعید بن یونس مصری (وفات ۳۴۷هـ. ق).
۶- شیخ و عالم ابوسلیمان محمد بن زَبر دمشقی (وفات ۳۷۹هـ. ق).
۷- شیخ و حافظ محمد بن مظفر بغدادی (وفات ۳۷۹هـ. ق).
۸- محدّث مسلمة بن قاسم قُرطبی (وفات ۳۵۳هـ. ق).
۹- امام و حافظ ابوبکر بن مقریء (وفات ۳۸۱هـ. ق).
۱۰- قاضی مصر ابوعثمان اَزدی (وفات ۳۲۹هـ. ق).
و دانشمندانی دیگر.
- سخنان اهل علم راجع به امام طحاوی
ابن یونس بنا به نقل ابن عساکر در «تاریخ» خود، ج۷، ص۳۶۷ راجع به امام طحاوی میگوید: « او انسانی ثقه و مورد اعتماد، ثابت، فقیه، خردمند و بینظیر بود».
مسلمة بن قاسم در کتاب «الصلة» بنا به نقل ابن حجر در کتاب «اللسان»، ج۱، ص۲۷۶ می گوید: «طحاوی انسانی ثقه و مورد اعتماد، ثابت دل و ثابت زبان، جلیل القدر و فقیه بود. از اختلاف نظرهای علما آگاه و نسبت به تألیفات و تصنیفات دانشمندان باخبر بود».
ابن ندیم در کتاب «الفهرست»، صفحه ی ۲۰۶ می گوید: «طحاوی از لحاظ علم و زهد یگانه‌ی زمان خود بود».
ابن عبدالبر- آن گونه که در کتاب «الجواهر المضیة» آمده- میگوید: «طحاوی نسبت به سیرت و اخلاق و اوضاع و فقه کوفیها، از همه آگاهتر بود در عین حال در تمامی مذاهب فقهاء مشارکت داشت».
امام سمعانی در کتاب «الأنساب»، ج۸، ص۲۱۸ گوید: «طحاوی، امام، ثقه، ثابت، فقیه، دانشمند و بینظیر بود».
ابن اثیر در کتاب « اللباب»، ج۲، ص۲۷۶ میگوید: «طحاوی، امام، فقیه حنفی مذهب، ثقه و ثابت بود».
امام ذهبی در کتاب «سیر أعلام النبلاء»، ج۱۵، ص۲۷ راجع به طحاوی میگوید: «او امام، علامه، حافظ بزرگ و محدث و فقیه دیار مصر بود... در ادامه افزود: هر کس به تألیفات این بزرگوار نظری بیفکند، به جایگاه علمی و فراوانی معارفش پی میبرد».
همچنین در کتاب «تاریخ بزرگ» خود در طبقه‌ی ۳۳ میگوید: «طحاوی، فقیه، محدث، حافظ، یکی از دانشمندان بزرگ، ثقه، ثبت، فقیه و خردمند بود». و در کتاب « تذکرة الحفاظ»، صفحه‌ی: ۸۰۸ شرح حالش را آورده است.
صفدی در کتاب « الوافی بالوفیات»، ج۸، ص۹ گوید: «طحاوی، ثقه، هوشیار و زیرک، ثابت، فقیه، خردمند و بینظیر بود».
یافعی راجع به وی میگوید: «او در فقه و حدیث خیلی آگاه و متبحر بود و تصنیفات مفیدی را تألیف نمود».
ابن کثیر در کتاب «البدایة و النهایة»، ج۱۱، ص۱۸۶ گوید: «طحاوی، فقیه حنفی مذهب، دارای تصنیفات مفید، ثقه، ثابت دل و ثابت زبان و حافظ بود».
سیوطی در «طبقات الحفاظ»، صفحه ۳۳۷ راجع به طحاوی می گوید: «او امام، علامه، حافظ، دارای تصنیفات بدیع،... ثقه، ثابت دل و زبان، فقیه و بینظیر بود».
داودی در کتاب «طبقات المفسرین»، ج۱، ص۷۴ راجع به وی میگوید: «طحاوی، امام، علامه، حافظ و ... بود».
محمود بن سلمیان کوفی در کتاب «طبقات» خود بنا به نقل لَکنَوی در «الفوائد البهیة»، صفحه ۳۱ گوید: «طحاوی، امامی جلیل القدر، و مشهور در تمامی نقاط جهان بود. یاد زیبایش در میان صفحات پُر است. او در احادیث و روایات، امام بود و تصنیفات بزرگ و معتبری دارد».
- تألیفات امام طحاوی
امام طحاوی به سبب حافظهای قوی و معارف متنوع و حضور ذهن و استعداد کاملی که خداوند به او اعطا کرده بود، در تألیف و تصنیف تواناترین و ماهرترین علما بود. او در زمینه‌ی عقیده، تفسیر، حدیث، فقه و تاریخ کتابهای گوناگونی را تصنیف کرده که بینهایت خوب، اصیل و دارای فواید زیاد هستند.
مورخان تصنیفاتش را بر شمردهاند که بیش از سی کتاب میباشد. برخی از کتابهایش به قرار ذیل هستند:
۱- «شرح معانی الآثار». اولین تألیف طحاوی است که در هند و مصر به چاپ رسیده است.
۲- «شرح مشکل الآثار». کتابی بزرگ که در بردارنده‌ی معانی نیک و فوائدی بیشمار است.
۳- «مختصر الطحاوی فی الفقه الحنفی». این کتاب مشابه مختصر مزنی در مذهب شافعی است.
۴- «سنن الشافعی». طحاوی، مسائلی که از داییاش مزنی و او هم از شافعی شنیده، در سال ۲۵۲ هجری قمری در این کتاب جمعآوری نموده است.
سه نفر از حافظان به نامهای میمون بن حمزه بن حسین معدل، محمد بن مظفر بن موسی بن عیسی بزّار و محمد بن ابراهیم بن علی بن عاصم مقریء، مسائل موجود در کتاب فوق الذکر را از طحاوی روایت کردهاند. با وجودی که کار اصلی امام طحاوی در تألیف این کتاب، نقل احادیث شافعی که از طریق داییاش، مزنی شنیده، بوده است، با این وجود حاشیههایی را به آن افزوده است.
۵- «العقیدة الطحاویة».این کتاب از شهرت وافری برخوردار بوده و مورد قبول و خوشایندی مذاهب مختلف اهل سنت قرار گرفته، و آنان هم، کتاب مذکور را شرح و توضیح دادهاند.
۶- « الشروط الصغیر». این کتاب، مختصری در زمینه قضایایی است که مردم نیاز دارند که کتابهائی راجع به آنها نوشته شود، از قبیل خرید و فروش، شفعه، اجاره، زکات و وقف.
- وفات طحاوی
امام طحاوی رحمه الله در شب پنج شنبه اوایل ذی القعده به سال ۳۲۱ هجری قمری در مصر دار فانی را وداع گفت و در «قَرافه» در قبرستان بنی اشعث به خاک سپرده شد.
الله متعال وی را مورد رحمت و مغفرت خویش قرار فرماید. آمین
- معانی الآثار:
هم اکنون نسخه آندرویدی این کتاب مفید علمی با امکاناتی همچون:قابلیت جستجو در متن کتاب،صفحه زمینه زیبا و کاربرد آسان،فهرست بندی شده،قابلیت کپی و به اشتراک گذاری مطالب و...را به صورت رایگان می توانید از این وبلاگ دانلود نمایید.
-
اسکرین شات و لینک دریافت:
دریافت فایل
حجم: ۲۸ مگابایت
